شعر من را این‌ور آب روی دست می‌برند
چمدان تو را آن‌ور
لا اله الا الله
یکی اکو این‌ور چاله        یکی هم آن‌ور ...

به دشواری پیدا کردن
رنگ‌های قدیمی،
انقلاب زبان‌های محلی و
باز آفرینی وفادارانه‌ی نسخه‌ای خطی است
گفتار درمانی
شکنجه
حرف بزن ...

می‌توان... تنها بود...
.... و به گلی در گلدان نگریست........
یا روی پشت بام...
...تا سرزدن..... ستاره‌ی نزدیک...
..... به ستارگان دور.... چشم دوخت.............. ...

حرف است
گلويت بريده باشد
حرف است
چشم نباشد و از دست_  زُل به آويز بيندازی
نايت مبارك است
...

نوشتن از چشم‌های درخشانت سومیا
کار تاریکی‌ست
و من که تازه پوستم از کبودی سرما شفا یافته
یاد تو می‌کنم
گیاه نخستین ...

تا آمدن تو
عقربه های ساعت
روی هیچ عددی توقف نمی کنند ...

نه! بر نمی‌گردد
پشت سرش سنگ انداخته‌اند
حتی اگر نقشه را وارونه بگیری
به سرنوشتِ تو پشت می‌کند
انگار زندگی را به تبعید می‌برد
هر چه بوده و هست خواهد بود برایش ...

دیدم به اسارت بردند
کلاغ‌های چشم تو را
که پیش از این خریده‌اند در موصل
دیدم گورم را کندند
چون دلی که در لازقیه به اجبار رفت ...

نمی‌توان به درون‌گرایی درخت‌ها پیچید و برون‌گرایی باد...
نظم خیالی فصل‌ها
ما را به بوی علف سوق می‌دهد
یا به خواب‌های زمستانی...
چگونه دست به ترکیب زندگی بزنم
در تنگ این غروب ...

با این‌حال
جای نگرانی نیست
همه‌چیز طبیعی است
طبیعی
مثل خون بر قربانگاه ...