شعرهایی از نادر چگینی

شعر اول :

ساحل طعم شور ماهی می‌دهد
و یادت
لنج کوچکی‌ست
لنگر انداخته در پیراهن‌ام
تا دوباره خزر نگاه کنی
تادوباره ماه رابنویسم
وقتی از دریا بیرون می‌آید

شعر دوم :

حقیقت
تازگی  یک ماهی‌ست
روی ران‌های زنانه‌ی شعر
وقتی
می‌شود چشمان تو
طعم توت‌فرنگی‌های وحشی را دارد
تار مویی‌ست
که روزهایم را درهم می‌ریزد
 خیابانی یک‌طرفه‌ست
یک سلفی‌ست
با مانکن‌هایی در مساحت ویترینی به نام شهر
جراحت جیب‌های خالی‌ست
یا صف سخی از گزارش
روی دهان زرد مُجری
روی تیتر روزنامه
برف است در دشت گریان تئودو*
مرگ است مثل کلاغی له‌شده
حقیقت
لفظ چرثقیلی‌ست در میدان بزرگ شهر
که گردن‌های باریک را می‌کششششششد
جیغ...
روی نقطه‌های ننوشتن
نه دیدن
نه گفتن
حقیقت اخم ساعتی‌ست که قهوه‌ای‌ترم می‌کند.

* فلیمی از تئودو آنگلوپولوس فیلم‌ساز یونانی