هنگام دلتنگي‌ام،
گويهايي به خيالم مي‌آيند
از ياقوت كبود،
از فلز.
من خداوندگار سكوتم.
چرا سيماي شكافي
رنگ مي‌بازد در زير كنجي از سردابه؟ ...

هر ساعتی که بلند می شدی دری بسته می شد.از اتاقی به اتاقی می رفتند،دست در دست یکدیگر،اینجا چیزی را جابه جا می کرند،آنجا را باز می کردند.تا اطمینان یابند.زوج شبح وار . زن گفت:اینجا رهایش کردیم. مرد افزود:و همچنین اینجا و زن زمزمه کرد : بالای پله هاست و مرد گفت:و در باغچه.گفتند آرام.ممکن است آن ها را بیدار کنم.
...

پس تحفه‌ی ناچیز مرا
برای دلخوشی بپذیر:
این سینه‌ریز وحشی ِ خشک،
از زنبوران، که مرده‌اند
تا از عسل آفتاب کرده‌اند.
...

رفتم دم رود
کنار آب نشستم
سعی کردم فکر کنم اما نشد
پس پریدم و غرق شدم
یک بار سراز آب
بیرون آوردم با فریاد
بار دوم سر بر آوردم با گریه
اگر آب آنقدر سرد نبود

...

کاروان کاکه سور از نویسندگان مطرح کردستان عراق در سال 1964 در اربیل ( هولیر) عراق متولد شده است. تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در آنجا به اتمام رسانده و سپس در سال 1985 در رشته تاریخ دانشگاه موصل پذیرفته می شود. ...

من لهجه‌هاي اشرافي را مي‌دانم
و قافيه‌هاي بليغ ناگزير را.
نيز مي‌دانم
كه توكا
درهرآنچه مي‌دانم
آميخته است.
...

«چو بیونگ وا» شاعر محبوب کره ای در سال ۱۹۲۱ میلادی یعنی یازده سال پس از اشغال کشورش توسط نیروهای ژاپن، در شهر انسئونگ بدنيا آمد. او تحصیلات عالیه ی خود را در بیست و چهار سالگی در رشته ی فیزیک به پایان برده و در بیست و هشت سالگی اولین مجموعه شعرش به نام "میراث ناخواسته ی من" را به چاپ رساند. چو بيونگ وا، که در کنار شعر به نقد ادبی و نقاشی نیز می پرداخت، از مطرح ترین چهره های فرهنگی کره ی جنوبی بشمار می رفت. وی نقش تعیین کننده ای در شکل گیری و پیشبرد کانون ...

سپیدار توی توفان تکون می‌خوره...
می‌اُفته؟
دیوار از دیوار بودنش شاکیه...
واسه همین تو نهر فرو رفته؟
طلوع از اومدنش پشیمونه...

...

می ترسم
باران برتمام دنیا ببارد و
تو نباشی
از آن روزی که رفته ای
من عقده ی باران دارم....
آه زمستان بود
زمستانی که پوستینش را

...

...