کسی ندیده بود
در آن صبحگاه سرد
تو خود دستهای مرگ را
در دست گرفتی و
از خانه بیرون زدی ...

آنقدر این پا و آن پا کرد
تا با یک پا برگشت
فکر می کردم خیلی بزرگ شده ام
که عصای پای پدر باشم ...

یه آشپز بالابلند با دستای بویناک آویشن
مخلوط با خنکی فارنهایت
با پیش بند اهدایی مولینکس ...

رنج ­آور است زیبایی
دهان وُ گیسوانِ قشنگ
و زمان به نوکیسه­ گانت آورد ...

و جنگ چیزِ دیگری‌ست!
وقتی برای مرگ دلایل کافی در دست تو نیست
جنگ چیز دیگری‌ست .
فرمان آتش از زبان دشمنی عوضی ...

آیا به چشم سقف
من ، بیشتر از کلّه ای که راه می رود هستم ؟
آیا زمین ، مرا دو پای بزرگ می بیند؟ ...

راه ها و کشاله
طولانی
کشاله و راه ها گرفته بود
قاصد و مقصد درهم
در همدستی سنگفرش و قوزک ها
اندام شهر می کِشید می روید ...

در چرخش خویش-
ماه شکل ِ شب را
چه غمگین
فراموش کرده است... ...

به هر جهت که زبانمندی خود را به عقربه می‌دوزم
دور
به چرخشم وا می‌شود
و تاخیر
مفاصل را به دهانِ دیگری هضم و تاریک می‌کند
پس آنچه را گم کرده‌ام کجاست؟
...

روی گونه های نگون
خط اشک یوزپلنگ ها خواندنی است،
اتفاقِ نگاهی که بی گاه
پریانِ پلنگینه‌پوش اساطیر را در خواب مرور می کند و
پشت هر پگاه
از صدای سایه ی دستمالی شده اش بیدار می شود ...