ایرج نوبخت، مترجم و نویسنده‌ی ایرانی در سن ۷۸ سالگی به دلیل ابتلا به تومور مغزی در آمریکا درگذشت.
دکتر نوبخت زاده‌ی سال ۱۳۲۱ در تبریز بود ولی به دلیل استادی دانشگاه آزاد تنکابن بخش عمده‌ای از عمر خویش را ساکن شهر رشت بود. او فارغ‌التحصیل کارشناسی ادبیات فارسی از دانشگاه تبریز و کارشناسی‌ارشد و دکتری تاریخ هنر از دانشگاه استانبول بود.
نوبخت آثار زیادی -اعم از تألیف و ترجمه - از خود به یادگار گذاشت که از مهم‌ترین آثارش می‌توان به ترجمه‌ی تاریخ عثمانی (شش جلدی) و چند اثر مهم از ناظم حکمت اشاره کرد.
...

اجازه ندهید آوازهای غم‌ناک را زنانِ زیبا بخوانند
این سه درد هم‌دیگر را زیادتر می‌کنند
زن، زیبایی و ترانه ...

به استانبول گوش سپرده‌ام

‍ چشمان‌ام را بسته‌ام

به استانبول گوش سپرده‌ام

ابتدا بادِ زودگذر می‌وزد

و برگ‌ها آرام‌آرام

بر درخت‌ها تکان می‌خورد

در دورها... در دوردست‌ها:

زنگوله‌های آب‌فروش‌های دوره‌گرد - بی‌وقفه -

و من چشمان‌ام را بسته‌ام

به استانبول گوش سپرده‌ام ...

به استانبول گوش سپرده‌ام

‍ چشمان‌ام را بسته‌ام

به استانبول گوش سپرده‌ام

ابتدا بادِ زودگذر می‌وزد

و برگ‌ها آرام‌آرام

بر درخت‌ها تکان می‌خورد

در دورها... در دوردست‌ها:

زنگوله‌های آب‌فروش‌های دوره‌گرد - بی‌وقفه -

و من چشمان‌ام را بسته‌ام

به استانبول گوش سپرده‌ام ...

آن عشق را
هم‌راه با شتاب زندگی تجربه کردیم
همه چیز در یک آن آغازید
سپری شد
و پایان یافت...
...

غل و زنجیرها در حسرت‌ات فرسودم

تو را، تو را بازگفتن،
به قهرمانان به بچه‌های خوب
تو را آه تو را بازگفتن!
به آدم‌های بی‌ناموس
به‌دروغ پتیاره‌ی بی‌شرم
...

نشر مهر نوروز به‌تازگی رمان «ترحّم» اثر «رشات نوری گون‌تکین» Reşat Nuri Güntekin)) را با ترجمه‌ی صابر حسینی روانه‌ی بازار کرده است. نوری گون‌تکین از نویسندگان مشهور ادبیات معاصر ترکیه و صاحب آثار گوناگونی در زمینه‌ی رمان، داستان کوتاه و نمایش‌نامه است؛ مترجم این رمان –صابر حسینی- نیز تاکنون آثار مختلفی از نویسندگان ترک مانند اورهان پاموک، الیف شافاک، عزیز نسین و زولفو لیوانلی را به فارسی ترجمه کرده است. ...

از میان‌شان می‌گذرم
دستِ کسی در دستِ هیچ‌کسی نیست
همه در خود فرورفته‌اند
در ضمیرِ بعضی‌شان نگاه می‌کنم
هیچ‌کسی با خودش آشتی نیست
...

از دیرباز گفته‌اند و شنیده‌ایم که: «کار نیکو کردن از پر کردن است»! به بیان فنی‌تر، این مَثَل بدان معناست که رشد کمّی، سرانجام به ارتقای کیفی منجر می‌شود و هرچه بیشتر بکوشیم، به نتایج بهتری خواهیم رسید. ...

دلِ من در تن‌ام جا نمی‌شود و
تنِ من در خانه‌ام.
اتاقِ من در خانه‌ام نمی‌گنجد و
خانه‌ی من در دنیا.
دنیای من در کائنات جا نمی‌‎شود و
متلاشی خواهم شد
...