از دیرباز گفته‌اند و شنیده‌ایم که: «کار نیکو کردن از پر کردن است»! به بیان فنی‌تر، این مَثَل بدان معناست که رشد کمّی، سرانجام به ارتقای کیفی منجر می‌شود و هرچه بیشتر بکوشیم، به نتایج بهتری خواهیم رسید. ...

دلِ من در تن‌ام جا نمی‌شود و
تنِ من در خانه‌ام.
اتاقِ من در خانه‌ام نمی‌گنجد و
خانه‌ی من در دنیا.
دنیای من در کائنات جا نمی‌‎شود و
متلاشی خواهم شد
...

کفش‌های پسران‌ام
شبیهِ جوجه‌‌مرغ‌هاست
همیشه یک وجب از کفش‌های من عقب‌تر می‌ایستند
آن‌ها آرزو دارند مثل کفش‌های من بزرگ شوند... ...

روزی‌که قهرمانِ اسیری را
جلاد سؤال‌پیچ می‌کرد
گفت که در دستان شما نمی‌میرم
هستی، تا زمان طولانی زنده‌ام خواهد داشت
گفتند: چشمان‌ات را کور می‌کنیم
دیگر نمی‌بینی
...

■ بهت و حیرت

می‌توانم‌ دوست بدارم
آن‌هم چه دوست‌داشتنی!
از من بخواه هر چه می‌خواهی
جان‌ام را، چشم‌هایم را
...

تمام مادران، زیباترین مادران‌اند
تو، زیباترین زیبارویان
 سیزده سالگی عروس شدی
پانزده سالگی مرا به دنیا آوردی
بیست‌وشش سال‌ات بود
 که زندگی نکرده، پر کشیدی. ...

خفقان

آیا به ستوه نمی‌آیند

کوهها از نشستن، آبها از جاری شدن

و خورشید هر روز با جهت گرفتن به سمت همیشگی‌اش،

از شرق طلوع کردن و در غرب غروب‌ کردن؟

...

تو مادرِ خودِ منی
ای آزادی
من
فرزندِ تو، که بیگانه‌گان بزرگ‌اش کرده‌اند!
تو پرچم سفیدی

...

■بیست سال بعد

اگر زنده بمانیم
بیست سال بعد باهم برخورد کنیم
در چهره‌ات نقش لال سال‌ها
و در صورت من شبیه این چیزی خواهد بود.
دو پیر گوژپشت
تکیه داده به درخت
به جوانی سال‌های دور
سَرَک خواهد کشید
...

فیلِ سفید
نخستین بار
در باغ‌وحشِ «رانگون» دیدم‌اش
میان میله‌های پرنقش‌ونگارِ قفسی آهنین
با چشمان و ناخن‌هایی سیاه
و پوستی همه سفید...
...