گاهی پریشان باش
این چتر را بگذار
تسلیم باران باش ...

آن روز زود بیدار شد... احساس خوشحالی نامعمولی داشت. صورتش را با آب خنک شست و لباس‌هایش را پوشید... قرارداد انحصار وراثت دیروز تمام شده بود و تنها چیزی که برای امروز مانده بود، تأیید آن از سوی قاضی در حضور برادران او و وکیل در کاخ دادگستری بود تا اینکه اجرایی شود ...

ربیع جابر نویسنده و روزنامه‌نگار برجسته و مبتکر لبنانی (۱۹۷۲ م) دانش‌آموخته‌ی فیزیک از دانشگاه آمریکایی بیروت و سردبیر هفته‌نامه‌ی «آفاق»، پیوست فرهنگی روزنامه‌ی «الحیاة» است که در لندن به چاپ می‌رسد. نخستین رمان وی، سید العتمة/ آقای تاریکی، در سال ۱۹۹۲ برنده‌ی جایزه‌ی منتقدان و رمان آمریکای او در سال ۲۰۱۰ کاندید جایزه‌ی بوکر عربی شد و سرانجام در سال ۲۰۱۲ برنده‌ی جایزه‌ی بین‌المللی بوکر عربی برای اثرش با عنوان دروز بلغراد- حکایة حنا یعقوب/ دروزیان بلگراد- داستان حنا یعقوب شد ...

عبدالعظیم فنجان در ۱۹۵۵ در شهر الناصریه عراق متولد شد. از جمله مجموعه‌شعرهای او به: مثل یک درخت می‌اندیشم، چگونه گلی را به دست می‌آوری و مراسم تشییع یک شبح اشاره می‌کنیم. ...

می‌دانی (سلمی) ما نادانی و بی‌عقلی کردیم ...
باید به عنوان دو آدم بالغ این حقیقت را قبول کنیم ... باید اعتراف کنیم که از آن مرز باریک میان عقل و جنون تجاوز کردیم ... دلیلش هم، آن (نیاز مبرم به انجام چیزی است)، همان فرزند خلف خستگی، و حالا هم باید این هزینه‌ی سنگین را بپردازیم ...

شعر، برگ‌های قدیمی‌اش را آتش می‌زند؛ و قصیده‌ی آمده سرزمینِ تن‌زدن است. آه ای کلماتِ مردگان، آه ای بکارتِ کلمه. قصیده مژه‌های کودکی می‌پوشد و در برابر سیاره‌ی پستان کرنش می‌کند. ...

آه اگر بدانی اندوه چه معنایی دارد وقتی که دنیا بهار است
آه اگر بدانی چه معنایی دارد که نیمی از تو غمین باشد
و نیم دیگرت مسرور
که پدری شب سال نو به رحمت خدا برود ...

اندام‌هایش را واگذاشت و رفت. بدون دست و پا و بی‌قلب و اعضای درون بدن.
گفت که این‌گونه سبکبال خواهم بود، و شبانه رفت.
باد که روزی با موی او ورمی‌رفت، حالا با تهی‌بودگی‌اش بازی می‌کرد ...

ولید خازندار شاعر فلسطینی در سال ۱۹۵۶ متولد شد. افعال مضارع و چیره‌گی شام‌گاه دو مجموعه‌شعر اوست.
این چند شعر، از مجموعه‌ی چیره‌گی شام‌گاه انتخاب شده‌اند. ...

ای رهگذران
خیابان ها را از باکره ها و زنان محجبه خالی کنید
که عریان از خانه بیرون خواهم آمد
و به جنگلِ خود باز خواهم گشت ...