در بند پایانی (6) سطرِ (به تردید) زاید است چون تردید در فضای کل کار آمیخته است و بی گمان درک خواننده از قصه شاعر عقب نمی افتد و آخرین سطر شعر (خوابم نمی برد) پایان ناپذیری شعر را بشارت می دهد اگر چه این سطر پایان شعر را اعلام می کند اما در ذهن و درون خواننده ریزشی از وهم آلودگی این فضا و منظر رویا زده مثل حسی شیرین باقی خواهد ماند . ...

...

...

از میان نسل شاعرانی که کار خود را از دهه ی 40 آغاز کرده اند تنها تعداد اندکی به این باور رسیدند که برای حضور در فضای ادبیت معاصر لازم است ذهن و زبان خود را نو کنند. یکی از این جمع معدود علی باباچاهی است که در نوشتار حاضر قرار است به بررسی اجمالی دلایل و نتایج تغییر نگاه او به شعر بپردازیم. ...

...

...

...

...

...

...