بگذر از خواندنم بانو
سطری دشوارم من
در خیابانی که پنجه‌های گریه پژمرد
همره‌ خون‌ام
که فصل پنجم شعر است ...

دلت لبریز از غم تاریخ است
کی تو نیز بە تاریخ می‌پیوندی؟
یا بەسان راهی سرازیر انحنا می‌یابی
و در بلندی ناپدید خواهی شد ...

از هر جا
کە صدای پای کلمەای نو می‌آمد
او را بە دنبالش دوان می‌دیدم
از هر جا
اینجا آنجا
کە قحطی کلمە بود ...

من شب نشینم
از روشنایی های خود تابانم.
مرا به سخره می گیرند
آن ها که جبهه های جنگ و مرگ را مثل هم تصور می کنند. ...

ببخش مرا که نمیتوانم بگویمت
ببخش اگر
یک چای تلخ و پُکی از "مونتانا"
به هم نمیرساندمان
من به مانند قبل
خیابانهای خلوت را جار میزنم
و کندوکاو میکنم کلمات را ...

آویزان نوری، سال ١٩٨١ در کرکوک به دنیا آمده است. از جوان ترین شاعران کردستان عراق است و تاکنون دو مجموعه از شعر هایش را منتشر کرده است. زبان شعرهای او روان و بی پیرایه است. شاعر قصد دارد تا آن را به مصائب و آلام های زن همروزگار خود با سرشتی عاطفی گره بزند. شعرهای او گاه تحت تأثیر نوشتار زنانه و گاه در تلاش است تا خود را از زیر سلطه ی زبان و نگاه جامعه ی مردسالارانه برهاند. ...

از جهان سوم این سوی پنجره
زنانه تر
به دیدگاهی تازه می پیوندم
رنجی به رویم آغوش گشوده ست
تنهاییییی ام
جز در خلسه ی نوشتن ...

من سپهسالار پاییزم!
من سپهسالارم و
سرلشکر چندین هزاران دار بی برگ و
بی شمار هم برگ برخاک اوفتاده،
این منم هرگز نیاسوده! ...

سە سالی میشە یە شکم سیر غذا نخوردم، دم بە ساعت گرسنمە، شکمم از گرسنگی شب و روز قار و قور میکنە، اون اولا خجالت میکشیدم ولی الان برام عادی شدە. حتی همکلاسیهامم الان خندشون نمیگیرە ...

تکیه بر تخت خون‌ ده
جهان سرخ است به مانند دستت
آن هنگام که رسالتی نوین در کیفت
آن روزها که عروسکها دلتنگ کودکیت ...