شعرهایی از کژال ابراهیم خدر
ترجمه بابک صحرانورد

1
مرا به خنده هایت عادت مده
از روزي كه با هق هق  چشم گشودم
تنها و تنها
زبان گريه را می دانم!

2
در چشمانم خيره نشو
تو خوب مي داني چه اندازه عاشق توام
شايد در اين نظاره کردن ها
تير عشقي  به سويت پرتاب کنم.

3
نفس هايت را به نفس هايم میامیز
شاید چونان شاخک تك درختي
نسيم عشق ات را تاب نياورده و
بر سر و روي ات آوار شوم.

4
لب بر لبانم مگذار
 مي دانم در ميان لبان ما
جان پناهي  نداري
اما اگر روزي به هم رسند
مي بايست يكي از آنها قربانی شود.

5
نزد احدی اسم و رسم مرا فاش مكن
تا ندانند دوستت دارم.
تا کپرهای عشق و
باغچه هاي مهرورزي و
انگشتانم را به یکباره نسوزانند؟!

6
دست در زلفم مگذار
برای دست های تو دیگر جایی نیست
چرا که انباشته از مشت های مادر و
ضربه های عصای پدرم است.

7
در راهی که می روم با من قدم منه
برايم راه و رسم جانکاهی ست.
در كشور صلح و كشتار
عشق ورزي جرم است؟

8
پيش از آنكه چيزي بگويي
به من بخشش را بياموز
تا از آن معاصی که به رسم هدیه ارزانی ام کردند
رها شوم.