شعرهایی از هلاله سهرابی
برگردان از حسن ذبیحی

دو شعر از هلاله سهرابی
برگردان فارسی: حسن ذبیحی

ما در سکوت رخ می دهیم

از جهان سوم این سوی پنجره
زنانه تر
به دیدگاهی تازه می پیوندم
رنجی به رویم آغوش گشوده ست
تنهاییییی ام
جز در خلسه ی نوشتن
در هیچ نقطه ای از این جهان
آرام نمی گیرد
شروع این درد را جمع نتوانم کرد
لطفاً،
تا جامی از شراب صدایم
مست ات نکرده است
از هیبت حضورت
ویرانم کن
بن بست آغوشی گشوده است به سوی پنجره ام
غم ات مباد
واژه گانم در جوشش اند
و خواب پرسه های ناهنگام مرا می بینند
باران به شدت می بارد
و خیابان های اتاق زیر پایم خیس
عاشق زمزمه های تنهاییم می شوند
مادر شدن
با ملغمه یی از لذت و درد آغازم می کند
و از ابتدای این راه به خودمان می اندیشم
که خاطرخواه لحظه های ریخته شده ایم
لطفاً با این سرنخ
داوری ام نکنید
عاشق شدن برازنده ی ما نیست عریان
پرچم سرخمان با سیاست زیبنده است
و باد بهمن ما را وزیده است
هیاهوی انگشتانت
سکوت زیبای روح را نوازش می کنند
از این اندیشه ها دست مکش شاعر
لذت پایان این شروع تلخ است
و شیعریت ام در برابرش تاب مقاومت ندارد
لطفاً مرا ارزیابی نکنید
من فاجعه ای  برای گفتن دارم
مرا به زبانی دیگر ترجمه کنید
کلمه به کلمه
تا از شعریت زن بودنم
برداشت آزاد نشود
ما در سکوت رخ می دهیم
صدا
فاجعه ای نیست برای ماندن


فصل ها

سالها پیش
بهار بودی
در شکفتن شکوفه های عشق
زمانی دریا بودی
در زندگی ماهیان قرمز شعر
اکنون
ف
رو
ری
خ
ت
نی
حسی در من موج می زنی و
درک ات نمی کنم
نم
یا
در آینده طغ
اعتصابی خواهم کرد که درک ام نکنی.