در ساحل سروصدای ساحل به گوش می‌رسید . چنگیز سه پایه اش را روی زمین گذاشت و به اطراف نگاه کرد . پشتش نی زار بود و در برابرش قطره های دریا در ساحل دانه های شن را می‌لیسیدند . درآن اطراف سنگ های خاکستری درازی پل سنگی را شکل می دادند که نی زار و در یا را با هم یکی می کردند . در آسمان مرغ های دریایی ای دیده می شد ...

من یازدهمین روزِ پاییز
و ساعت هشت شب‌ام
در اورمیه برف می بارد
و در لشکر چنگیزخان یک سرباز زخمی سردش می‌شود
آن سرباز من‌ام
دیروز کسی نام‌ مرا پرسید ...

راه مه‌آلود
راه تاریک
راه خونین
درون مه، فرورفته در مه ...

من اگر بمیرم، غروب‌هنگام خواهم مرد
برفی سیاه بر شهر می‌بارد
راه ها با قلب‌ام پوشیده می‌شوند
از میان انگشتان‌ام ...

یا خیلی زودتر از وقت‌اش می‌آیم
مثل به دنیا آمدن‌ام
یا دیرتر از وقت‌اش
مثل دوست داشتنِ تو در این سن‌ام ...

موهای‌ات را خیس کن و شانه کن برای شب
گل کوچکی که اکنون از دنیا می‌رود
تا توضیح دهد مرگی را که خودش را به ساحل می‌زند
مرگی که اکنون و پس از این خواهد بود ...

برگ‌های سرخ قبل از فروافتادن زرد شده‌اند
که آن‌ها شکوه بخشیدند به این حوالی در تمامی پاییز
فصل تغییر کرده تا دوباره شروع به دمیدن می کند باد
در عریانی آن اسب، دوباره آن‌ها فرار خواهند کرد ...

در میان صفحه‌های کتاب آزادی
طناب چوبه‌های داری
که جلادان مهیا کرده‌اند
صفحه‌هایی ناتمام را نشان می‌دهند
تا خواندنشان ادامه یابد
چگونه برای انسان ...

من دردم، یعنی چهره‌ی پاییزی تو
ناامید
بعضن قامتت، بعضن دهانت
سایه‌سار چشمانت ‌یعنی کودکیت، یعنی کوچه‌ای در بورسا ...

«به نوشته‌هایی که در موردم نوشته شده است نگاه می‌کنم، در همهیآن‌ها یک نوع تبعیض جنسی وجود دارد . چنانچه گویی مردها به زن‌ها از بالا به پایین نگاه می‌کنند. این موضوع در نوشته‌هایشان نیز تأثیر گذاشته است. طوری‌ که اگر یک نویسنده‌ی زن، شاعر زن ، سیاستمدار زن وجود داشته باشد تحقیرش می‌کنند.
انسان همان اندازه که به ایمان نیاز دارد به شک و تردید در ایمان و باورهایش نیازمند است. در غیر این صورت نمی‌تواند رشد کند و شکوفا شود. ...