آن‌گاه که در مسیری شگَرف
تن داده بودی به آسایش،
آن‌ گاهِ روشن در نفحاتِ جان،
لغزنده‌ای چرک در لاشه‌ای مشبک ...

به پوست دریده‌ات رجوع می‌کنی
به غلظت خون‌ات؛
وقتی درمی‌یابی حشره‌ای هستی در کالبدی مشئوم ...

دارالمجانین است این که می‌بینی‌ش
حدود لاطائلات دسته‌جمعی میمون‌ها
تکثیر صدا در وهم منتشرشده‌ی کاسه‌ی سر
چرخیدن اشکال متقارن
گیج در کلماتی که مدخل‌ش پیدا نیست
با مخرجی چندگانه
چندگانه‌ای ملزم به فروشدن ...

مستعد مرگ شده‌ام
دو بال درآورده‌ام، نه به شوق دیگرسو
هم سیاه!
هم سفید!
و جز خودم نمی‌دانم
حالا مرگ چه دارم که از من بگیرد؟
همین چند نفسِ هِن‌هِن... مال او

گوشه‌گوشه‌ی اتاق را از برم ...

گفتی: "بخوان" به نام خدایان بوالهوس
دیباچه ی جماع بُز و اَنتر و مگس
تکرار کن نحوست عصر مدرن را
در انزوای کاغذی و ساده ی قفس ...

زیر و رو شود چه فرق می‌کند تنت، وصله‌ی نه سازگار همسرت شود
آن غریبه‌ی نه آشنای هم نفس، جان پناه و یارِ غار و دلبرت شود
شب به شب،شبانه‌های وهم و انتظار، وحشیانه هجمه‌ی بغل بگیردت
از خودت جهان دیگری بسازی و مرگ هم قطار و نابرادرت شود
...

حالا که خوب می‌آوازی سینه‌ی سرخت را
پابرَهنه با لِیسیِ سبز بر سرت
سایه شو ...

یک کتاب مصور سورئال،گوشه ی اتفاق افتاده
کاسه ی سرخ چشم هایی که کنجِ کور اتاق افتاده
تبر از جنگل آمد و حالا زیر دیوار باغ افتاده ...

در کادرهای بسته ی دنیا نمی گنجی
اندازه ی تصویر تو قدِّ جهانم نیست
این قابِ عکسِ حک شده بر سینه ی دیوار
جای تو را پر کرده اما هم زبانم نیست ...

اردیبهشتی،مردِ باران های بی تکرار
باریده ای بر سرزمین مرده ام این بار
باریده ای تا از وجودت بارور گردد
احساس های خشک مانده در پسِ دیوار ...