شعری از سمیه جلالی

گفتی: "بخوان" به نام خدایان بوالهوس
دیباچه ی جماع بُز و اَنتر و مگس
تکرار کن نحوست عصر مدرن را
در انزوای کاغذی و ساده ی قفس

یک مشت حزب برتر و یک مشت پاپتی
با خیل بورژوای پسا مانده در زمین
این بود انتهای مدرنیته در جهان؟
انگشت روی ماشه و پاهای روی مین!؟

اندیشه ی اصالت من یا وجود تو
ماهیت بشر...عدم "واجب الوجود"!
می فلسفیدنم وسط پاره های تز
با ایسم های "پوچ گرا"... با یکی نبود

یک دست جام "باده" و یک دست ذکر "هو"
چرخی بزن، "اصالتِ تن" را بخوان بگو
با پاره های تن تنه ی "شمس و مولوی"
رقص سماع در بغل "پُل میشل فوکو"!

با دختران باکره با جنده های هات
با مردهای فاسد پا در گوه و لجن
"ابزورد"... انفعال جهانی بدون "ایسم"
یا "وانهادگی بشر" در مدار تن

تن را به دست باد بده در مسیر راه
طوفان اگر نمی بردت سمت انزوا
این میله ها به درد جهانت نمی خورد
در این قفس نمان و برقصا دادان دادا

زن، مرد،مرد،زن/ تن و دو نیمه ی جدا
هم جنس/ هم اصالت و همزاد و هم گرا
زن نیمه نیمه نیمه شده در تمایلات
زن، مرد، مرد، زن/ تن و هر تن جدا جدا

گفتی بخوان به نام خدایانِ ... خوانده ام
گفتی بمان میان خدایانِ ... مانده ام
گفتی بمیر مردگی ات را و هیچ باش
من مرده ام به نام خدایان بوالهوس...