"هم"مترادف است با "نیز" اما "نیز"، "هم" نیست. به نقل از "بهار عجم" آوردن لفظ "هم" بر معطوف و هم بر معطوف علیه صحیح است اما "نیز" تنها بر معطوف می آید. "کجا" ریختی در منظر ابهام ارائه می دهد از آن منظر که نه پیش است و نه پس. کلیدی استفهامی که خواننده را به پرسشی آغازین دعوت می کند و شاید طرح جلد آن هم‌راستا با نام اش قرار گرفته؛ طرحی زیبا از "خالقی" آشنا. شروعی که از ابتدا خیزشی سوالی دارد. "کجا"تلاش جدید آگاهی است از چگونه ساخته شدن در پرسش، در شعر. ...

این درک تازه ای که نسبت به ماهیت معرفت شناختی و کاربردی این فعل در شعر شاعران موج نو و فرم متعالی آن در شعر هاشمی نژاد پیدا کردم، چگونگی روند و تعلیق ذهنی شاعر را در برخورد با باب معنوی پدیدارشناسی آشکار می کند. ...

این حرف عباس نعلبندیان است که با نگارش نمایشنامه "پژوهشی ژرف و سترگ در سنگواره‌های قرن بیست و پنجم زمین‌شناسی یا چهاردهم، بیستم فرقی نمی‌کند" جوایز متعدد از جمله جایزه نمایشنامه نویسی نسل جوان را به خود اختصاص داد. اما مثل بسیاری از دیگر اندیشان تاب زمان خفته و خوار خود را نیاورد و به سکوتی غمگنانه پهلو زد و نهایتن در قطعه ۱۰۹ ردیف ۹۶ شماره ۵۰ بهشت زهرا تهران(۸خرداد ۱۳۶۸) آرمیده و بر سنگ مزارش نوشته: در این غربت قریب عطر تو را از کدامین طوفان باید خاست. کسی که شرح همین لرزیدن در غالب ...

مجسم سازی انسان در کشف اولویت های ارزشی نمادی از تکوین آدمی است در آنچه "انسانِِ آثار نعلبندیان" می نامم. بدین معنی که انسان الگوی مفاهیم و پیام های نهان و آشکار واقعیتی است که گهگاه در تناقض و تصورهای راز گونه اش با انتخاب آزادی یا محدودیت آن را معین می کند. در این نگره القای ارزشهای انسانی و نوع دوستانه در یک تعالی روحانی گاهی منشا "هستی شناسانه" ادراک یک طرفه با جهان پیرامون خود می شود و به اشتراک گذاشتن احساسات نوعی به مخاطره افتادن نیازهای آدمی محسوب می شود. ...

هوتن نجات از شاعران جوانی بود که همراه با جریانهای سیاسی و اجتماعی حاکم بر سالهای 50 - 40 از طریق "جزوه شعر"، " فردوسی"، " نگین " و برخی از مجلات و محفل های دیگر وارد صحنه شعر شد. اگرچه هوتن نجات در گیرو دار شور های سیاسی و اجتماعی آن دهه وارد عرصه های کسل نشد، اما مانند دیگر هم نفسانش که تفاوت سنی شایانی با او داشتند ...

همه چیز از پیام کوتاه تلفنی علی مسعود هزار جریبی شروع شد: بر حضرت بیژن الهی حیاتی دیگر مبارک آمد، مبارک آمد، مبارک آمد، مبارک آمد، مبارک آمد. بیژن الهی "غریب جهان" و آشنای نور، تجسم غربت تمام دریا ها به مشایعت پنجاه نفر _کمی کمتر و بیشتر _ جهان بی رکاب را گشتی زد و رفت. بالای بالا، کوهی که خود آنجا ایستاده بود، بلند و سنگین تر از وقار، ارتفاع گرفت از پلک های مشجرش.
به مشایعت دریا چهارده آذر کوه روستای بیجده نو مرزن آباد را تعارف ما کرد و دو پای نوک تیزش را ...

طبیعت گرایانه زیستن واژگان و پهلو به پهلو بودن تجربه های پدیدار شناسانه بود. نحوه قرار گرفتن کلمات در شعر هوشنگ چالنگی همانند قرار گرفتن اشراق در باطن مشرق است و به چیزی شبیه عاطفه مند کردن ذهن در روابط اصیل ولی ناشناخته ختم شدن. ...

...

...