در ورق اول تمام صحیفه‌های قدسی چنین آمده:
"وقتی به طور واضحی از وضعیت خمار گل‌ می‌گویی
خماری گل ...

ما حرف تنهای خدا بودیم
اشراق عشق در نت‌ سوراخ صفر
جمع نبودیم
کثرت نبودیم
بلکه سوراخ یگانه‌ی صفر
در قعر کهکشان سودا ...

ای روح مصفا
صف کشیده جلوی ایستاده‌ی مژه
منظم و بُراق
انگار ناظم مدارس دولتی
روی
انعکاس وارونه‌ی مردمک‌هایم ...

کسی که وقتی تنهاست
که باد می‌وزد از در یا پنجره
حتی این ابرها انباشته‌تر می‌شود
غم‌هام ...