چشم چشم را نمی دید. خورشید کاسه سرش را میان دست گرفته بود و فشار می داد . با وجود شال سفید و نازکی که عباس داده بود و دور سر و صورتش پیچیده بود و شیار نازکی در جلوی چشم هایش باز ، ولی با این همه ضربات گرم و ریز ماسه را روی گونه هاو پیشانی حس میکرد. لب هاکمی متورم شده بودند و هربار که با زبان مرطوبشان میکرد ...

نحسی ماه
که ازشیب جاودانگی افتاد
صداهای مانده در تعلیق
پاره شدند و
خاک
در عقربه های ادامه اش ...

اگر زمین
در خطی مستقیم دور خورشید بگردد
من مورب به گرد تو
چرا که
الماس نگاه اگر بشکند و بیفتد به تاریکی
گم می شوم ...

دروغ می گفت انگار :
زیر پیراهن افق
ستاره هایی نشسته اند ...

در تلاطم ِ نقوش می پیچم
در بلوغ ِ خروشی که
آستانه اش سقوط .
گونه ای از تماشای تو
که نقش ِ هفت رنگ ِ تقدس می طلبد ...

هنوز ِ منم
که می وزم
یا باد
سینه به سینه ...

رباعی (18) باز عناصر نگری باز گوشده توسط استعارات که زیباست. باز می گویم شاید برای اولین بار است که در رباعی ، مدرنیزمی ایجاد شده که طبیعت نگری یی ست جذاب و هر خواننده ی چون من متوجه ی این وضعیت می شود. ...

هروقت اومدیم فوتبال زدیم و توپ افتاد تو حیاطشون، توپُ پاره کرد انداخت بیرون. هروقت الک دولک کردیم، گفت شیشه ها رو می شکنین و اومد الک دولکُ گرفت و ... ...