"سرانجام یافتمش" گزاره یی ست که جستجویش می کنیم؛ همان ژوئیسانسی که لکان می گوید، همان گویِ بلورین نوری که از چنگ می گریزد. گاهی پیدایش می کنیم، دفعه یی در شاملو، باری با رویایی و هرازگاهی در براهنی، بیژن الهی و دیگران ...

"چاه به چاه" عنوان رمانی از رضا براهنی ست که سال 54 در مجله ای خارج از کشور به چاپ رسیده و در انتشارات نگاه از سال 86 تا 93 سه بار تجدید چاپ شده است. راوی داستان یک زندانی شمالی ست که در سپاه دانش مشغول به خدمت بوده و ...

برای نفوذ به شعر گئورگ تراکل، پیش از هرچیز می باید نقش عناصری چون شب و ستاره و سکوت و جنگل را در شعریت تراکل مورد بررسی قرار داد. نکته مهم در شناخت، آن است که واژگان ذکر شده در اشعار کارکردی موتیف گونه و گذرا ندارند بلکه نقش فضاسازی و خلق ایماژ و
...

مبنای اعتبار سنجی مجموعه شعر "کاترینا توفان مورد علاقه ی من است" در این یادداشت، بررسی فرآیند انتقال تجربه ی مولف (چه تجربه ای در ساحت خیال و چه در امر واقعی) به متن می باشد. بدین معنی که شعریت در قطعات این کتاب، تا چه حد توانسته است خود را در معرض دید بگذارد یا به عبارتی دیگر وضعیتی قابل دریافت بسازد که منجر به حس یافت های مخاطب از متن شود ...

اکثر رمان‎هایی که در فضای ذهنی راوی سیر می‎کنند و مدام حدس و گمانه‎های او را بازگو می‎کننند، خسته کننده‎اند! مونولوگ‎هایی که مابه‎ازای بیرونی نداشته و نویسنده کمتر بهره‎ای از عناصر داستانی برده است! ساحت نشانه‎ای (عواطف) راوی در جهان برساخته‎ی داستان، به امرنمادین مبدل نشده و او بجای کنش، به گمانه‎زنی می‎پردازد و وضعیت ذهنی افراطی و منزجز کننده‎ای را در بر می‎سازد ...

پرداخت و توجه به معاصران و خصوصا شاعر جوان (نه از لحاظ سنی که از لحاظ کمیت آثار) می باید همواره یکی از اولویت های منتقد ادبی باشد و این به معنی ابطال شدگی آثار پیشینیان ادبیات نیست بلکه مسئله صرفا بازنماندن از دانش تولید شده روز در زمینه ادبیات است. چراکه پیشرفت ادبیات اولا نیازمند نگرشی انتقادی به تاریخ ادبیات و ثانیا حمایت و نظریه پردازی راجع‎به معاصران است. پرواضح است که در رویکرد انتقادی به متون معاصر، گاها اخلال‎هایی جدی ایجاد شده است ...

به‎روال سابق یادداشت‎هایم در بخش بررسی کتاب، از هرگونه ارزش‎گذاری این مجموعه شعر نیز پرهیز می‎کنم و در این یادداشت قصد دارم صرفاً به مولفه‎های برسازنده‎ی شعریت این مجموعه بپردازم.
شعر محمد آشور، زاده‎ی زمان حال است بدین معنی‎که عمدا به دانش تولید شده در زمینه‎ی انسان‎شناسی و روانکاوی توجه کرده و سعی داشته شعری مطابق با شکل‎بندی و طبعا زیباشناسی انسان معاصر ارائه کند اما این بدین معنی نیست که شعر او می‎باید توسط جامعه (یا همان انسان معاصر) پذیرفته شود بلکه ذائقه‎ی شعری غالب ما، هنوز با کارکرد ذهنی‎مان در قرن بیست و ...

شعر پلی‎فونیک و مونوفونیک یا اصطلاحا تک‎صدایی و چندصدایی در دو دهه‎ی اخیر، ابژه‎ی نقادی ادبی بوده‎اند که چنین رویکردی البته بیشتر در نقش دستاویزی برای تخریب یا ستایش آثار کاربرد داشته و صرفا همچون برچسبی تقلیل‎گرایانه به کار برده شده است. این امر، دلیلی جز عدم مفهوم پردازی دقیق چیستیِ شعر "چندصدایی" ندارد ...

این مجموعه شعر به طرز زیاده آشکاری، جستاری شاعرانه‎ای در باب زمان است. در تمام اشعار به تقابل گذشته با آینده پرداخته شده است و تفاوت میان اشعار، صرفا در تصویرسازی هاست.حال این امر را باید تکرارزدگی تلقی کنیم یا روش مندی و نوعی سیاست اشعار برای معناسازی و شرح وضعیتی واحد به طرق مختلف؟ ...

برای حفظ تعهد اجتماعی در امر شعری و در عین حال فاصله جویی از زیباشناسی شعر ایدئولوژی زده‎ی دهه چهل، چه باید کرد؟ این پرسش را همینجا وا می‎گذارم و به الگو بدست دادنی محدود کننده پشت پا می زنم و در ازایش علی‎رضا نوری را به عنوان مصداق این امر کمی مورد موشکافی قرار می دهم؛ چراکه در شعر او خصوصا مجموعه شعر "شهر"، چنین رویکردی واضحا رخ می نماید و ...