دهکده‌ام را فراموش کرده‌ام
قایقی که بر آن زاده شدم
فولاد طلاکوبم را
در افسون و رؤیا
به چنار روشنی تکیه دادم ...

از اسبی که در تاریکی رمید
تا شیهه‌ای که به صدای شلیک گلوله‌ای می‌مانست
میان سیاه‌چاله‌ها
...

از چشم های آبی ات انتظار معجزه داشتم
از حرکت موزون و آهسته ی پلک هایت
از آن فیروزه ی روشن سیال
که موج داشت و اوج ...