کوچ کردنِ کوچ کردنم! بی وطن منم! در سفر منم
رو به هرطرف موقعِ فرار گیر کردنِ قفلِ در منم
از درونِ تو ریختم زمین، پاگذاشتم روی سیمِ مین
توی قلب تو جا نمیشوم! یک نفر تویی! بیشتر منم ...

در خودش دارد اشک میریزد مثلِ یک آبشار می آید
تک درختی به گریه می افتد با همین گریه، بار می آید...
با تکان دادنِ کمی دامن تویِ دالانِ روحِ من این زن
مثلِ عطرِ بهار میپیچد مثل بادِ بهار می آید ...

با بوسه ات لب و دهنم را گرفته ای
تو تابِ دست و پا زدنم را گرفته ای
چسبیده ای به پوستِ من ای تنِ نحیف!
انگیزه یِ جدا شدنم را گرفته ای ...

شدم از گریه سرگردان شبیه ابرِ باران زا
مرا یادِ تو می اندازد این شهرِ خیابان زا
در این مرداب ها نیلوفری باقی نمی ماند
چه باقی مانده از تندیسِِ بوداهایِ شیطان زا؟ ...

زیرِ بارِ هزار زن در من
کفِ پایم دهانه باز کند
مثلِ معشوقه هایِ قاجاری
دختری با سبیل، ناز کند ...

تویِ آغوشِ گرم تو میخواست
استخوان هام مُشتَعِل بشود
تنمان تشنه ی کمی خون بود
سکس میرفت تا دوئل بشود
بونوئل مرده بود شاید عشق
از سگی مرده مُنتقِل بشود ...

سرِ اسبی بریده روی تخت
شیهه یِ زن به ضربه یِ شلّاق
قُل قلِ کتری آن سرِ دوزخ
وَ عذابِ اَلیم رویِ اجاق ...

ای جعبه ی تقسیمِ سیم های لُخت!
ای مجموعه ی عصبی رگ های فشار قوی!
مرا از لمسِ تنت
بیش از طولِ بازوانت، دور نگهدار! ...

تبر شوی بدنِ من درخت خواهد شد
مرا بریدنِ از ریشه سخت خواهد شد
صدای ارّه یِ برقی خوش است چون یک شب
برای خوابِ تو این کُنده تخت خواهد شد ...

تبریز، اقیانوس ندارد
تبریز، دریا ندارد
تبریز، دریاچه ندارد
تبریز، گودالی دارد که ...