شعری از علی خاکزاد

چند خط کج و مج که سقف نمی شود زیرش بخوابی و از رسم پستان هات بگویم که شرم کودکی است
دارایی ام همین هاست
همین الفبای عاریتی که لق می خورد تو دهنم
حلقی ندارم
چروک دستم را حی بخوانم
هی هی می کنم سرهر سلام و...
تو بگو من این رسم را چه بخوانم:
او می رود
او می آید
رفته با اسمی که دل دل می کند توی مشت
او