شعری از علی جهانگیری

بنشین کنار من
 مقابل همه ی کناره ها
خواب ببینیم تا صبح
پری ها می آیند اعتراف بگیرند
طوری نگاه کنیم انگار نه انگار
اصلن خودمان را بزنیم به مرگ ، به سنگ
چند صد سال خواب خروسی ببینیم
که روزی سه بار ( طبق نظر طبیب ) یاسین می خواند
فوت می کند در دهان دریا
دریاها خیلی دخترند
از مدرسه هر دختری که می آید
باردار است
بارش را پهن می کند در آفتاب
نهنگی در کناره ها بدنیا می آید.
گوش هایش پر از یاسین