شعرهایی از یزدان سلحشور
نویسنده : یزدان سلحشورتاریخ ارسال : 16 آذر 89
بخش : شعر امروز ایران
و نترس!
ناز کن بال کبوتر را در سپیده دم
ناز کن کلاغ رادر نامه ای که از منقارش گرفتی
ناز کن ناودان را که با اشک های ابر
ترانه ساخت
رقصید
نه!
ناز نکن!
پسرم بکوب بر ابر
طوری که بشود پنبه های این بالش
بکوب به دیوار
طوری که یادش بیاید جلوی دادهایت را نگیرد
بکوب به سقف
بالاتر برود کلاهش را از ماه بگیرد
و نترس که باد
انگشت شاخه ها را می شکند
صدایش را
برای نخستین جوانه ها بلند می کند
و برگ ها را
یکی یکی
می کِشد می کُشد می برد
این ها موقتی ست
باد
تنها باد است.
فروردین89
*توضیح:نام شعر یک پاراگراف است
این کوچه تا بدود
کودک بزرگ می شود
این توپ بر زمین نخورده
قد می کشد
چراغ را روشن و خاموش می کنی
-«بابای مامان!
شب شد روز شد
شب شد روزشد»
وبرای هواپیمایی
که ندیدی اش
شنیدی اش
دست تکان می دهی
ترجیح می دهم فقط قهوه بنوشم قهوه قهوه
ودنبال سرنوشت کنی ته فنجان
یا عشق بورزی در خانه ای/ که موتسارت می نوازد با بند رخت ها،پرده ها، قُل قُل کتری اش
ترجیح می دهم پیش از صلاة ظهر
با قطار کوکی وارد شوی
فشنگ ها را
جایی در خاطراتم/ در تنم جا بگذاری
وبی هیچ خرسندی_امروز یا فردا_
از قصه از شهر
از خودم از خودت
بیرون بزنی
چه فرق می کند؟
آخر کار ...که کسی جسدها را نمی شمارد
گیرم که نامشان
پرنده باشد
یا...
پسرم!
این پلاک ها برای بازی نیستند
این استخوان ها
از فیلم ها نیامده اند
این آدم ها
روزی مثل تو بچه بودند
شهریور89
| لینک کوتاه : |
چاپ صفحه
