شاید برگ است
که رود را می‌برد
تا ژرفای گورِ خدایانی که
هرگز به دنیا نیامدند ...

هی باز کن، بازی کن با زبان، شاعر!
دل را کنار دالان دمرو بخوابان
خواب را در واوِ معدوله لوله کن
پیچیده کن دنیای کوچکت را
مثل همین سطرها ...