چند رباعی از
ایرج زبردست

باران که بیاید همه عاشق هستند
( رباعیات ایرج زبردست )

1?
من: دهکده ها نبض حقایق هستند
 او: مردم ده با تو موافق هستند
 ناگاه صدای خیس  رعدی پیچید:
باران که بیاید همه عاشق هستند

2?

تا پاکی و سادگی مرا پیش ببر
 تا کلبه بی ریای درویش ببر
اي لهجه خیس ابرها، ای باران
دستان مرا بگیر و با خویش ببر

3 ?

باران: تب هر طرف ببارم دارم
دهقان: غم تا به کی بکارم دارم
درویش نگاهی به خود انداخت و گفت:
من هر چه که دارم از ندارم دارم


4?


لبخند زدی بهار با آن آمد
 یک باغ، پر از نرگس و ریحان آمد  
ای دست بلند آسمان در دستت  
من نام تو را خواندم و باران آمد

5?

کی چشم من ازتو
 کی جهان از باران
کی ماه، در ایستگاه هر شب
عریان سر می زند از پنجره
کی می آیی
 ای طرح لبان وقت
ای این
ای آن

6?

شب، ساعت ابری مرا داد به تو
افتاد نگاه خسته  باد به تو
باران زد و خیس شد تن خاطره ها
باران زد و باز یادم افتاد به تو


7?

آرام کند روح پریشانی را
تا عرش برد، سر به گریبانی را
 باران اگر از تشنگی اش حرف زند
یک قطره کند سبز بیابانی را

8?

تاریکی وقت و غربتی بی پایان
لمس تن شب ، قدم زدن درباران
مانند نباش و باش ...                         

تنهایی و کاش ...
مانند نماندنت که ماندم با آن

9?

ابر و شب و تکثیر جهان در باران
چتر من و تو، خیس زمان در باران
حس کردن  یک شروع و پایان زمین
حس کردن  وزن آسمان در باران


10?

یکباره هزار این، هزار آن آمد
 یکباره هزارها هزاران آمد
 یکباره خدا چتر زمان را وا کرد
یکباره هزار سال باران آمد

11?

فهمید زمان، باغِ گل و شبنم هاست
در خاطره جاییست که دور از غم هاست
فهمید پدر، نسیم
 مادر، باران
فهمید خدا کودکی آدم هاست


12?

آن سایه از این کوچه به آن کوچه دوید
آن سایه از این بام به آن بام پرید
 هر جا که قدم گذاشت باران آمد
آن سایه به سینه داشت یک قلب سپید

13?

نامی که پر از حکایت انسان شد
نامی که سپپده دم در آن عریان شد   
     
بر خاك تو جای سنگ يك كوه بلند

در
سوگ تو
 نام
 مادرم
 باران
شد

14?

آهم که هزار شعله در بر دارد
صد سلسله کوه را ز جا بر دارد
من رعدم و می ترسم اگر آه کشم
سرتاسر آسمان ترک بر دارد

15?

آن روز هوا هوای بی صبری شد
خورشید اسیر ظلمتی جبری شد
روزی که دلم هوای باریدن داشت
تا آه کشیدم آسمان ابری شد