شعری از مهتاب کرانشه

درست

"درست"  مثل خواب های من بود

راهی بزرگ داشت ؛اما پیدا نبود.

"درست" سرنوشت ما بود

به پایمان می پیچید

اما نمی فهمید.

"درست" خنده های تو بود

که  از دست هایم گم می شد ،کم می آورد !

"درست" چیزی بود که مادرم مثل عکس های فوری

در دهان روزهایم گذاشت.

درست نگاهی که در تن من نشست ، شکست  و بیرون رفت!

وما  دراین چهار حرف

از اینکه "د" را باید بر سر "ر" بریزیم

"س" را برای "ت" قربانی

همیشه   همیشه   همیشه

اتفاق نظر داشتیم.

ما جواب جنگ هایمان را بلد بودیم

ما با دست های تهی امان

ما با این چهار حرف

این چهار حرف

که باید اطاعت می شد

و باز

"درست" مثل خواب های من شد

پاره پاره و نا شکیبا!