شعری از مسعود هاشمی

«خواب مرگ»

مات و سرگردان و حیرانیم، پرگاریم ما
آسمان ما را زمین انداخته، باریم ما

تنگ قلیان غرورم را شکسته دلبرم
تَنگ خُلقم از انیسم ؛ شاه قاجاریم ما

در پی یک لقمه نان هر روز صد جا می رویم
رو سیاهیم آخر شب، سعدی افشاریم ما

جان ما را ذره ذره یار می آرد به لب
می دهیمش کام و می میریم، سیگاریم ما

نو به نو ماه جدیدی در شب ما می دمد
ما نمی مانیم در تکرار اخباریم ما

پیش پایت خواب رفتیم، ای دریغا، خواب مرگ
دست کم یک فاتحه بفرست بیداریم ما