شعری از عبدالله اوزتمیز حاجی‌طاهیراوغلو
برگردانِ ثریا خلیق خیاوی

این پرده‌های ساکت، دیوارهای ساکت
گاه می‌بینی از آب‌ها عمیق‌تر هستند
سرزمین تاریک شب شروع می‌شود؛
به‌محض خاموش شدن چراغ‌های این شهر

این شهر در میان چهاردیواری شب
در بهار، پاییز را تجربه می‌کند
آن‌که آمده، با خیالی پریشان در کوچه‌هایش می‌گردد
آن‌که رفته، دیگر به این شهر باز نمی‌گردد.