شعری از سیلویا پلات
ترجمه ی سعید جهانپولاد

آوای نخستین

ستمگرانه تر آن نیست
هیچ اعجازی
به غیر اینکه
    سم های آهنین م را
              می کشانند
ادامه می دهم
  تا پایان راه ادامه می دهم
کاری را که بایست
به پایان می بردم
آنجا
    دالان تاریکی ست
که بلایایی آسمانی
   از آنجا می بارد
بلایای آسمانی
     صورتکهای زشت
که متجلی می شود
اینک منم
 دایره ی شرارت
 چه رنجها و
       مشقت ها و
       تیره بختی هایی را
     بایست که بپرورانم ؟؟