شعری از سیاوش خسروآبادی
تاریخ ارسال : 14 اسفند 95
بخش : قوالب کلاسیک
کنُداست صدایِ تپشِ فرصت مان
بایدکه کمی تند شود،این ضَرَبان
بایدکه بدزدیم همین ثانیه را
ازسُرعتِ بی وقفه ی ساعت ،الآن
درحافظه ام بذرتراخواهم کاشت
درآینه تصویرتوخواهم انباشت
هروقت دلم برای توتنگ شود
دریک قدمی عطرِتراخواهم داشت
لینک کوتاه : |
چاپ صفحه