شعری از زهرا حیدری

خوش دارم این روان گزیده را
روانه‌ی خیابان‌ها کنم
و فیل‌های مست را برهانم.
شرور و مبارک
که سگ‌لرزه‌های این همه روح عریان را می‌بیند
و سنگ می‌زند به قادر مطلق...
من از زخم‌های زمین روییده‌ام
و می‌توانم آتش جهنده،
خون جهنده،
و کلمات جهنده را
از حفره‌های جهنم بیرون بیاورم.
خوش دارم به ستوهم بیاوری
پلنگ‌ها که برگردند
سقوط شهرها حتمی‌ست.