شعری از ایمان مومنی
تاریخ ارسال : 18 اردیبهشت 98
بخش : شعر امروز ایران
شنا در عمق شن
از خاکی که با باد رفت و
کویر را تنها گذاشت
چند دانه جدا کنم
برای روزهای تنهام.
اما این کویر آنقدر پوشیده
که اگر تا هزارهی هزارم هم دربیاورد
هنوز پوشیده
و لخت اگر بشود
دیگر نیست.
کویر اما خود نیست است
خودش لباس خودش.
برای من
همین چند دانه کافیست
در این چندگاهِ مانده
بر این ساعت شنی.
لینک کوتاه : |
چاپ صفحه