از این جماعت دورم کن
جنبنده‌های خاکی خوشحال را
به یادم می‌آورند

تکرار سبز علف
دلزده‌ام می‌کند
و ریشخند خواب ...

شعر  نه،
از سرگردانی باورم می‌گویم 
و زاده‌ای  
که خدا 
به فرزندی‌اش می‌گیرد  ...