اَبر بسی از ما بهتر
کوه را می‏ شناسد
و کوه بسیار از اَبر خو‏بتر دره و مه دامنه ی خود را
باشد ابر زبان به سخن نَگُشاید
کافی‏ست یکی قطره از او به سخن درآید!
بگذار کوه نیز خاموش بماند ...