شعر های این کتاب در نقطه صفر مرزی خال معشوقی سروده شده اند. جلوتر از آن خال، حکومت نظامی است و از غرب آن تن به بعد، جهان ترور شده است. در شب هایی که باز مانده از موهای پر کلاغی دختریست. دختری با چشمان بومی عسلی و دو سبز چاله ی زیبا بر چهره؛ دختری که شاعر می خواهد از قاب چشمان او شکل خدا را ببیند! همان دختری که مزرعه، تخم چشمانش را کم دارد ...