نشستم وا کنم با بوسه ، آن لبهای عریان را
که من خود دیده ام وا می کنند اینگونه قرآن را
شکر یا شوکران ، سهم من ازاین دلسپردن چیست
به زهر آلوده گویا میزبانی جام مهمان را ...

من آن پیغمبر پیرم که گم کردم خدایم را
چه سودی پس اگر در نیل اندازم عصایم را
قمارآلوده ای مستم که حتی در قمار خود
به غفلت داده ام بر باد دندان طلایم را
...

به غير زهر چه نوشيده است سربازي
كه عاشق يكي از همسران شاه شدست ؟!
مگر گذشته شب از باغ سبزگردويي
كه دست هاي بزرگش چنين سياه شدست
...