"همگويي" / مسعود فرح

همگويي

مجموعه شعر

مسعود فرح

چاپ اول : 1386

شمارگان : 1200

قيمت : 1150 تومان

ناشر : داستان سرا

« " هم گويي " عنوان دومين دفتر شعر " مسعود فرح " است كه انتشار داستان سرا آن را در سال 1386 در 77 صفحه به زيور چاپ آراسته است . از مسعود فرح پيش از اين مجموعه ي " يكي هم اين است " كه گزينه ي شعرهاي سال 1348 تا 1376 او را در بر مي گرفت توسط انتشارات چي چي كا منتشر شده بود . شعرهاي اين دفتر نوعي هم گويي با شاعران برجسته ي ايران و جهان كه براي آشنايي مخاطب با اين دفتر ، شاعر درآمدي در ابتدا آورده كه بدين صورت است :

هم گويي  دست آوردِ  باز خواني و كنكاشي ديگر در پهنه يِ شعر نو يِ پارسي است .   آماجِ نخستِ چنين كوششي ، برآوردنِ نيازِ به خوانش و دريافتِ  بي هيچ پيش داوري  از شعرِ نو يِ ايران ، از نيمايِ بزرگ تا امروز  بود .هم گويي آن گاه پيش آمد ، كه  برجستگي يِ ويژه ايِ در بخشي از شعرهايِ اين شاعران ، گاه در زبان ، گاه در انديشه يِ شاعرانه ، وگاه در هر دو ، باز خواني يِ چند باره يِ آن ها  را پيش آورد . زمينه يِ اين هم گويي ، گاه  ستايش است ، گاه  شگفتي ، گاه هم راهي و هم خواني، گاه  باور ،گاه  ناباوري ، گاه دل تنگي ، گاه آزردگي و گاه افسوس .هم گويي ها ،   همه پس از گذارِ شعر هايِ اين شاعران ، از بستر ِزبان و نگاهِ شعرِ هم گو  و  نگاهِ هم گو به زبان وشعر ، پديد آمده اند . هم گويي بازتابِ خوانشِ شعري است كه شعر مي آورد .   فوران و جوششِ دست يابي است ، توان ِآفتاب گرفتن است و توانِ تابيدن وتاباندن ، ديدن و ديده شدن ، گفتن وگفته شدن ، چيدن و چيده شدن ، بر گزيدن و بر گزيده شدن و شدن و شدن و شدن و  نماندن و پديدار شدن . آن چه كه مي خوانيد ، بخشِ نخستِ هم گويي با شاعرانِ برجسته يِ ايران است ، كه به گمان من ،  شعريبالنده و پويا داشته يا دارند و درگستره يِ شعر امروز ايران ، نشانشان پيداست .  چند ياد بود و نيز بخشي از هم گويي با شاعرانِ برجسته جهان ، به اين گزينه افزوده شده است . همه يِ پاره ها و واژگانِ برداشته شده از شعرِ اين شاعران   ، هم رنگِ نام آنان كه بر پيشانيِ هر هم گويي آمده ، نمايان و روشن است . نمايه اي از  نامِ شاعران و نيز شعرهايي كه با آن ها هم گويي شده ،  درپي نوشتِ پاياني آمده ، و ديگر اين كه ، اين بخش از هم گويي در برگيرنده يِ كارهايِ آماده شده است و بخشِ دوم هم گويي با ديگر شاعرانِ برجسته يِ ايران و جهان ، پس از آماده سازي و در دنباله يِ اين كار خواهد آمد . »

هم گويي با  زنده ياد منوچهر آتشي

1 )

چه كند  اين كه آمده بي هوا

كنارِ هر چه دلش خواست

گاهي سنگي 

واژه اي

گنجشككي

شن دانه اي گم راه

و يا نه

كنارِ اين رودخانه يِ پير

كه با دهانِ پر از سنگ  مي رود

اكنون كه زمستان است

و سايه سبك مي شود

                                 تا فراموش شود 

چه كند

               خنكايِ اين سو خوش است

                و سايه يِ سدر خوش تر 

و نپرسيد

   نپرسيد 

                كه سپيده  كه سر بزند

                نخستين روز روز هايِ بي او

                                                           آغاز مي شود  .