معرفی کتاب "پدرکشی" از جویس کارول اوتس
امیرحسین بریمانی

معرفی کتاب "پدرکشی" از جویس کارول اوتس
امیرحسین بریمانی
"پدرکشی" یک داستان اجتماعی hست درباره خانواده‌ای که یک دختر بزرگ دارند و این دختر با پدر خود دچار اختلاف‌نظرهایی است. این رمان، با ترجمه حسام جنانی و میترا مظاهری در سال 95 توسط انتشارات نیماژ منتشر شده است.
  کشتن پدر توسط فرزندانِ مونث، شکل متفاوتی با آنچه در پدرکشی های پسران دیده ایم، دارد. در استعاره ای ترین شکل پدرکشیِ پسران، بازهم پسر برای انتقام گرفتن از پدر، به خود آزار می رساند. البته خود همین استعاره ای بودنِ پدرکشی هایی که توسط پسران صورت می پذیرد، گویای پرهیز از شکل گیری گفتمان میان پدر و پسر می باشد. در سه گانه ادیپوس (نوشته‎ی سوفکل)، ادیپ، پس ازینکه در می یابد پدر را نادانسته (استعاره گون) کشته ست، به خودآزاری ای روی می آورد که کور کردنِ خود، تازه ابتدای آن محسوب می شود! در رمان "پدرکشی" کارول اوتس، راویِ زن، همواره به دنبال کسب توجه پدر است و طبعن، نسبت به ازدواج های مکرر پدر، موضعی منفی اتخاذ می کند. در زمان حالِ رمان، پدر، درگیر رابطه ای تازه ست و دختر سعی می کند تا حد ممکن، اختلال هایی دراین رابطه به وجود آورد. تفاوت تعیین کننده ای که میان روابط پدر-پسر و پدر-دختر وجود دارد، دراینجاست که سوژه زن، کمتر از پسران، به سرکوب امیال خود (و نتیجتا خودآزاری) می پردازد؛ درواقع تفاوت اصلی، تفاوت میان دیگرآزاری و خودآزاری ست! به شکلی لاکانی می توانیم راجع به راویِ این رمان بگوییم فقدان فالوس، تاحدی می تواند فقدان یا دست کم، کمرنگ بودنِ فرامن (قوانین و هنجارها) را معنا دهد. البته نکته حائز اهمیت اینجاست که مادر در این رمان، نقش بسیار کمی در سامان دهی به عواطف دختر را ایفا می کند چراکه همچنان که خودِ راوی نیز اقرار می کند، او خود را در یک همدستی با مادر احساس می کند چون هر دو، خواست مشترکی (یعنی نفی کردن پدر از ازدواج های مکرر) دارند. اما این همدستی را نباید همدستی ای عمیق تلقی کنیم چراکه راوی، برای کسب عشق پدر است که نسبت به معشوقه های پدر، تنفر نشان می دهد.