معرفی ایناکِنتی فیودرویچ آننسکی
بهمن بلوک نخجیری


معرفی ایناکِنتی فیودرویچ آننسکی
بهمن بلوک نخجیری نویسنده : بهمن بلوک نخجیری
تاریخ ارسال :‌ 27 آبان 00
بخش : ادبیات جهان

 

 

 
ایناکِنتی فیودرویچ آننسکی (20 آگوست /1 سپتامبر 1855، اُمسک– 30 نوامبر / 13 دسامبر 1909، سن پترزبورگ) شاعر، نمایشنامه نویس، مترجم، منتقد، پژوهشگر زبان و ادبیات و مدیر دبیرستان پسرانه تسارسکایه سیلو.
پدر او فیودور نیکلایویچ (درگذشته در 27 مارس 1880) یک کارمند دولت و مادرش ناتالیا پترونا (درگذشته در 25 اکتبر 1889) بود. پدرش رییس بخش اصلی اداره سیبری غربی شد و به همین علت در سال 1849 سن پترزبورگ را ترک کردند، اما وقتی ایناکنتی 5 ساله بود، پست ویژه ای در وزارت داخله به وی دادند و به همین علت دوباره از سیبری به پترزبورگ نقل مکان کردند.
 
براساس خاطرات والنتین آننسکی (کریویچ) درباره پدرش، ایناکنتی از لحاظ سلامت جسمانی وضعیت چندان مطلوبی نداشت. در دبستان خصوصی درس خواند و سپس از 1865 تا 1868 در دومین مدرسه راهنمایی سن پترزبورگ به تحصیل پرداخت. از 1869 به مدت دو سال و نیم در دبیرستان خصوصی و. ای. برنس درس خواند. پیش از ورود به دانشگاه، او در سال 1875 نزد برادر بزرگترش نیکلای که فرد تحصیل کرده ای بود، زندگی می کرد. نیکلای فردی اقتصاددان و مردم شناس بود و به برادر کوچکش در آمادگی برای امتحان کمک می کرد و تاثیر بسیاری روی او داشت.
 
پس از اتمام تحصیل در دانشکده تاریخ و زبان شناسی دانشگاه پترزبورگ در سال 1879  سال های زیادی به عنوان مدرس زبان های باستانی و ادبیات روسی در دبیرستان گورویچ مشغول به کار بود. مدیر کالج گالاگان در کیف (ژانویه 1891- اکتبر 1893)، سپس دبیرستان هشتم سن پترزبورگ (1893-1896) و دبیرستان تسارسکایه سیلو (16 اکتبر 1896-2ژانویه 1906) بود. نرمی و انعطاف بیش از حد او از دید روسا در دوره بحرانی سال های 1905 و 1906 موجب برکناری همیشگیش از این مقام گردید. او در سال 1906 به عنوان بازرس منطقه به سن پترزبورگ منتقل شد و تا 1909، یعنی تا اندکی پیش از مرگش در همین مقام باقی ماند. او در دوره های آموزش عالی ویژه دختران به تدریس ادبیات یونان باستان پرداخت. از دهه 1880 مقالات انتقادی و آموزشی وی به انتشار درآمدند. از آغاز دهه 1890 به مطالعه تراژدی نویسان یونانی پرداخت. در طول چندین سال توانست کلیه آثار اوریپید را به زبان روسی ترجمه و تفسیر نماید. همزمان چند تراژدی با سوژه های اوریپیدی و درام باکوسی «فامیرای نوازنده» (که در 1916-1917 به روی صحنه تئاتر کامرنی رفت) را نوشت. او اشعار شاعران سمبلیست فرانسه مانند بودلر، ورلن، رمبو، مالارمه، کوربر، آ. د رنیه، ف. ژام و ... را هم به روسی برگرداند. نخستین مجموعه شعرش تحت عنوان «آوازهای آرام» در سال 1904 با نام مستعار «نیک. ت.اُ» منتشر شد. این نام در واقع همان واژه «نیکتو» به معنای «هیچکس» بود، که به صورت مجزا و در قالب اسم و فامیل نوشته شده بود (که یادآور نامی است که اودیسئوس در حماسه ادیسه هومر در مواجهه با پولیفموس و در پاسخ به پرسش وی در خصوص نامش بر خود می نهد).


 
آننسکی روز 30 نوامبر (13 دسامبر) 1909 روی پله های ایستگاه راه آهن تسارسکایه سیلو در سن پترزبورگ به دلیل حمله قلبی درگذشت. او را در گورستان قازان در تسارسکایه سیلو (در حال حاضر شهر پوشکین استان لنینگراد) به خاک سپردند. پسرش والنتین آننسکی (کریویچ)، فیلسوف و شاعر روس پس از مرگ پدر مجموعه های «صندوقچه ای از جنس سرو» (1910) و «اشعار پس از مرگ» (1923) را منتشر کرد.


 
نمایشنامه ها
آننسکی چهار نمایشنامه نوشت: «ملانیپای فیلسوف» (1901)، «شاه ایکسیون» (1902)، «لائودامیا» (1906) و  «فامیرای نوازنده» (1906، که پس از مرگ نویسنده در سال 1913 به چاپ رسید). همگی آن ها در حال و هوای یونان باستان و حول سوژه تراژدی های گم شده اوریپید و با تقلید از شیوه او رخ می دهند.
 
ترجمه ها
آننسکی تمام 18 تراژدی برجای مانده از اوریپید نمایشنامه نویس نامدار یونان باستان را به روسی ترجمه کرد. او همچنین اشعار هوراس، گوته، مولر، هاینه، بودلر، ورلن، رمبو، رنه، سولی پرودوم و هنری لانگفلو را به روسی برگرداند.

 


 
سنگ یادبود آننسکی در اُمسک، نصب شده در بلوار مارتینف از سال 2008


تاثیر ادبی
آننسکی بر جریان سمبولیزم شعر روسی در اوایل قرن بیست (اکمئیزم و فوتوریزم) تاثیر بسزایی داشت. شعر «زنگ ها»ی او را می توان به حق نخستین شعر فوتوریستی روسی دانست. آننسکی تاثیر چشمگیری بر پاسترناک و مکتبش، آنا آخماتاوا، گئورگی ایوانف و بسیاری دیگر گذاشت. او در مقالات ادبی-انتقادی خود که در دو مجموعه با عنوان «کتاب بازتاب ها» گرد آمده نمونه های درخشانی از نقد امپرسیونیستی روسی ارایه می دهد و می کوشد اثر ادبی را با ادامه آگاهانه خلاقیت نویسنده در خود تفسیر نماید. باید خاطر نشان کرد، که وی در دهه 1880 در مقالات انتقادی-آموزشی خود مدت ها پیشتر از فرمالیست ها به ضرورت مطالعه و بررسی سیستماتیک قالب های آثار ادبی در مدارس اشاره کرده بود.


مدیریت دبیرستان
 
مقام مدیریت دبیرستان همواره برای آننسکی دردسرساز بود. او در نامه ای به آ.و. بارادینا در اوت 1900 می نویسد: «از من می پرسید: «چرا مدرسه را ترک نمی کنم؟» بارها این سوال را از خود پرسیده ام ... بارها خوابش را دیده ام ... شاید این کار آنقدرها هم سخت نباشد... اما می دانید اگر به این قضیه جدی نگاه کنید، چه معنایی دارد؟ آیا یک مدافع راستین کلاسیسیزم از لحاظ اخلاقی حق دارد پرچم آن را در چنین برهه ای از زمان که میان نارفقیان نابکار محصور شده، زمین بگذارد؟ ...»

 


 
 
سرزمین غمگین
از مس
تمثیل وصل و شادیمان
غمگین،
کمدی هامان هم
پایانی دارند غمگین ...
جهنمی است برامان
پوستین های پشمین
همسایگان سرخوش...
و مبتذلند  تنها
لب های خونین
از مائده های لرزان
خرس های پشمین.

 


 

 

   لینک کوتاه :

  چاپ صفحه
بیان دیدگاه ها
نام و نام خانوادگی : *
ایمیل :
URL :
دیدگاه شما : *
  کد امنیتی
کد امنیتی :