شعری از هوشنگ ملکی
نویسنده : هوشنگ ملکیتاریخ ارسال : 2 مهر 89
بخش : شعر امروز ایران
قنات
داري مي نويسي که
زنبوري
ذره ذره چيزت را
- ذهن ات را –
با خودش مي برد
مي ريزد دريک پياله ي خالي
روي ميز صبحانه ي مخاطب
زني
گوشه ي چالمه اش را باز مي کند
يک مشت واژه ي محلي مي ريزد گوشه ي کاغذ
داري مي نويسي که
سايه سعدي خودش را راحت مي کند
روي بلاغت مدرن.
دازاين (2)
و از ايستادن اش شروع مي شود
شکل قائم ضاحک
فقط کمي از هستي را بر مي دارد
مي رود از خودش
تا خم شود بر عدسي ها
بر يک سلول بنيادي از خودش
شکل خليفه ي مضحک
و دو گربه آن قدر جيغ مي کشند در محاجات شطرنج
تا اسب سفيد پوست مي اندازد در مربع سياه
و شيهه مي کشد در شيشه
زير ران يک سلول.
| لینک کوتاه : |
چاپ صفحه
