شعری از میخوش ولی زاده

- گل سرخی

دنیا داستان قشنگی دارد!

کشتی ها از فراز گردنه ها می گذرند

فانوس ها راه را نشان می دهند

و خورشید رفته از زمین بر می گردد

اینجا باید نفسی تازه کنم

درست همین جا.

ساعتم را در خانه می گذارم

به مادرم سپرده ام مواظب گلدان ها باشد

دنیا داستان قشنگی دارد

من و تو با هم می رویم

خیس خاطرات کهنگی

در باران

تو پراز گفتن

من پر از شنیدن 

ما به هم می رسیدیم

در چهار راه ها

در بهار آن روز های به هم رسیده

شعر تازه ی من بودی

در خیابان های تهران

با تو که بودم

عشق با من بود

حرف های نگفته ام با من بودند

تو با من بودی و همه چیز به هم می آمد

آغوشت باغی پر از میوه های ممنوع

شب در چشم های تو روشن

فعل های حذف شده از شعرهایم

همه و همه...

و همه چیز آرام است

وقتی که می آیی کنارم

روز در دست هات گرم تماشا

وقتی که  می روی

دنیا داستان قشنگی دارد

گل سرخی برایت می آورم

گل سرخی برایم آورده ای.