شعری از میثم متاجی

ای ظرافت آهو
چین عشوه بر پیشانی صخره
ای لمس لطافت
در گودی استخوان!
ردپای عطر
در سرای برگ‌ها و شاخه‌ها!

وقتی همه در مراقبت از خواب
به رویا پناه برده بودند
ما به تقسیم ذره‌های شب مشغول بودیم.

ای نگاه تو رد صبح بر خلوت اردیبشهت!
در شیب کوهستان نفس بربز
تا گل‌پونه‌ها به اشتیاق تو گل بدهند.

خاطره از درون رگ‌ها
ترتیب تقویم به دیدار بود!
آنجا که چشمه با روی روشن تو‌
دشت سینه‌ی مرا متبرک کرد.

 برای اجابت دیدار
به لحظه‌ی سفر در بازوان خودم برمی‌گردم
که ردپای تو مرور منظم اشتیاق است.

ای ردپای آهوی در برف
خال سپید به رسم افق
مسیر منقش به اضطراب و حیا!

به دنبال تو می‌گردم
که رد چشم می‌ریزی
آن‌جا که گل‌ها از زیارت نگاه تو برمی‌گردند

 زائر بپذیر
تا از آستان بازو به تو سلام بگویم!