شعری از مهناز رضاییان
تاریخ ارسال : 20 اسفند 95
بخش : شعر امروز ایران
نيم دیگرم را ﻣﻲچسبانم به باد
و انگشتان لرزان درخت
تا گم شود
در رﮔﻪهای صورتی
که از من عبور ﻣﻲکند
تا...
کجای تو ایستاﺩﻩام
که بغض ﻧﻔﺲهایم
در گلوگاه زمین
گیر کرﺩﻩست
و دﺳﺖها
و ﺩﺳﺖها
که بر ﺳﺎﻕهای تو بلند ﻣﻲشوند
تا دﺭﻩهارا ﺑﻪهم پیوند دهد
و ماه را در دهان آسمان بکارد
و شب را به روز
دریا را به خشکی
و آسمان را به زمین
بچسباند
از مرزهای زمین عبور ﻣﻲکنم
و تکه تکه
پاﻣﻲگیرم
در حواس باد
که از موهایم می گریزد
تا جنگلی را
بر ﻧﻴﻤﻪی جغرافیای شرق
بپاشد
لینک کوتاه : |
چاپ صفحه