شعری از محمود معتقدی

از پرچم استخوان هایت/ پنجره ای می روید/ مثل هزار کودک تبعید ی ام !


1


خانم ها / آ قایا ن !

به سمت دروغ های تازه خوش آمدید

لطفا

گذری به شبیه قاب های با د و / آینه / اینک

با زیگران به صحنه اند و / فنجانی واژ گون

از لبان تو / د ور و / د ور تر می شود



2



کوتاه نمی آ ییم

تندیس مرگی عاشقانه و

نامی که از سرزمین های تو

جوشد

چه می گویی ؟

چراغ جغرافیا و / زنی که از سمت خا ک های تو

بر می گردد



3



بنویس

حلقه های پنجم و / شانه های برادرت

بنویس

گوزن های گمشده و / تبسمی که

از بوی تو بر می خیزد

مثل ماه آ تشناک و/ زخم نیلوفری بر یاد

نه / چیزی نمی دانم

نگاه کن

پیراهن تشنه خاورا ن و / تابستا نی که

از جمعه دست های تو می خوا ند

خاطره شهریوری به عاشقی

با خوا هران در کوچه ات

با تو / بزرگ و / بزرگ تر می شویم

سطری به ساعت خستگی و /

سفری به واژه ها ی بریده ات

بر این دقیقه های خفته

چرا کسی ستاره ای نمی چیند

فانوس تیغه های دریایی ام !

مرا ببخش

پرنده شاید / عبور چشم های تو بود

منحنی کلمات و

پروازی به دوشنبه های سوزانت

از پرچم استخوان هایت / پنجره ای می روید

مثل هزار کودک تبعیدی ام !