شعری از محمدمهدی معارفی

استمرار مرگ در قاب آیینه
    در خیال واهی یک لبخند
رد عکس دندان‌های مسلح به شادی
در رادیولوژی احساس
این انکار زخم است
بر پیشانی ترک‌خوردگی یک جراحت عمیق
《در》
رگ‌به‌رگ شدگی آنی یک تخیل
 تکرار هر روزه‌ی فحش‌باران کلاغ‌های سیاه
زیر نقاب ابرهای تیره
این همانی ناموزون تکرر یک موسیقی ناشاد است
در تحمیل یک واقعه
بر پیکره‌ی هستی ناشناختگی
و حراج زیستن
در مداومت شبانه‌روز است.

این انکار زخم است بر زخم.