شعری از محمدرضا مهدوی

وسط‌ها
هیچ‌وقت
تنها نیستند
آسوده‌خاطر
گردن می‌کشند
خیال‌شان از دو طرف
تخت تخت است
بین راست و چپ
فرق نمی‌گذارند
همیشه سود
با وسط‌هاست

کنارها اما
حاشیه امن کم‌تری دارند
کوتاه‌ترند
با دغدغه خاطر بیش‌تر



ریشه جنگ‌ها
از مرز
نفوذ می‌کند
اما از وسط
آب می‌خورد
وسط‌نشین‌ها  به شهرهای نزدیک می‌روند
کنارنشین‌ها
به نفع قبرستان‌ها
کنار می‌آیند
و زمین
کره کم‌حجمی می‌شود
پر از
وسط