شعری از محمدرضا حجازی

چه طور باشم بهتر است
اوایل شب؟
چه طور باشم بهتر است
اوایل صبح؟!
هاج و واجِ کاج ها و
تابانِ آن همیشه ی روشن که می بندد
برشمایلِ عشق ...
غریبه ی لب هات!
چطور؟
بگذرم از رو به رو !
دیدم تا می آیی بهتر است
هاج و واج جاده
و آن شمایلِ روشن که می ریزد
لابه لای کاج ها ...
چه طور باشم بهتر است
اوایلِ شب؟
چه طور باشم بهتر است
اوایلِ صبح؟