شعری از فریاد ناصری

لب را به من داده‌اند شکل خنده بگیرد صورتم

خنده شکل بگیرد در صورتم

صورتم را به ساده‌ترین شکل

 می‌بخشم به تو

صورتم را در شکل‌های مختلف خنده

خنده تمیز نام زنان است بین دو خط لبم

گفتم سپیده خنده دوید در صورتم

گفتم س خنده دوید در

گفتم باهار و خنده دوید

طوری دوید که چار فصل

در خنده باز می‌شود چهره

خنده‌های مختلف صورتم از آن تو باد

که می‌شکفی در شعرهای قدیم و

سیمای تازه می‌گیری

و من که یکبار عاشق رخسار تو شدم

هنوز قلب برافروخته‌ام

می‌دود

می‌دود

در سینه‌ به صورت اسب

که یک‌بارگفته‌ام انگار لبخند بودم

 یک‌بار تبسم

بارهای زیادی قهقهه

چرا که لب دو خط است

دو خط تمیز دهنده

دو خط که بدل می‌کند اسم‌ها را به اسب به سینه به صورت