شعری از فاطیما مهرابی

کوه ها کوره های یاقوت اند
جگر آبدیده ای دارند
در گلوها قصیده ای خونین
رنگ های پریده ای دارند
کوه ها چون عصای غمگینی
پشت های خمیده ای دارند
خنجر از پشت می زند خورشید
صبح در خون تپیده ای دارند
رودها گیسوان وحشی کوه
اسب های رمیده ای دارند
قارچ تب خال می زند شب،کوه
ترس های عدیده ای دارند
قرص آرام بخششان ماه است
نیمه های جویده ای دارند
کوهها از درون که می ریزند
غار های ندیده ای دارند.