شعری از علیرضا طبیب زاده
نویسنده : علیرضا طبیب زادهتاریخ ارسال : 2 مهر 89
بخش : شعر امروز ایران
تورِ تار
بی شعله و شمع
عریان و ساده
با شمعدان ها و چراغدان های شکسته
آمده بودیم زیر باران
قطره قطره، لب چکان و خیس
بی- با چتر
برای گذر از توری خاکستری
روبرو،
پرده های توری
رقصنده و تار ، در دهان باد
لای دامن زندگی، باد ...
هو هو هو
در لاله ی گوش ها ، باد
هو هو هو،
و خاموش!
***
صدا که نمی آید، سرد است
کسی نان مانده را زیر باران می شوید
و قطره ها مرطوب تر از دیروز،
چک چک!
***
باران که بند نیامد!
باید گل های قرمز و کوچک ته بشقاب را بشمارم،
و تعداد مان را.
که از دنیا می روم
و باز
می آیم.
***
از روی چشم بند ، اخم ها را که نوازش می کنم،
انگشتانم خیس
و باز، چک چک ، درمن بالا می رود
و این باران
باز در رگهایم
تا به اوج
تا به این تار... تاری...تاریکی
تا به این توری های خاکستری
و ملیون ها پنجره به وسعت خواهش
که باز است رو به الفبا ،
که اگر فردا _ نه _ بیاید ، چه؟
***
کسی از کجا بداند،
که حضور ما نارس است؟
وگرنه باران و چراغدان،
و همین توری و تاریکی،
همیشه بوده اند، در حیاط
با آن چشم های زیبا شان !
شعر پیشین علیرضا طبیب زاده در پیاده رو :
حال، می گوئی باز گردیم؟
شب ِ معیوب ِ شبستان در گذر است
با پاهای لاکپشتی اش
همیشگی اش
باد می وزد
و واژه های شرجی را
لابلای برگ های تاریک
مدفون می کند
باد را می بلعم
با چشم های گداخته
و سیاه می شوم
افق در چشمانم حل می شود
غرش رنگ سرخی در شبانگاه
دوردست را می ترکاند
و در زوزه ی گرگی سیاه گم می شود
هوا از هم می شکافد
و صدای ترس می آید
از چند دری های فراخ
ترشح زخمی تکرار
در آینه می شکند
و درمی غلتد،
بروی دیوار سّنت
واژه های مثله شده بر زمین می چکند
از لبهای دوخته
ازچشم های آتشین
از دست های سپید
برزخ دهان گشاده اش را
به عمق چشمانم می رساند
در هق هق ِ مداوم جیر جیرک ها
جنگل سکوت می شکند
و کلام هولناک طوفان را
برگی به برگی
می رساند با ناباوری
انگار به کابوس رسیده ایم،
دگر بار
در اوج ایستادن
انگار مرز آشنائی را رد کرده ایم
...
میگوئی باز گردیم؟
انگار که نه!
راهی نمانده است
نگاره های دریائی ِاندیشه
اینک
در قابی به وسعت تمام آبی ها
به ما رسیده اند،
با لبخندی
آن سوی ساحل
درختان آواز مشترک می خوانند،
در حجمی
به بلندای خواب های نقره ای ام
و ...
جوانه ها هرگز به پس ِ خویش نگاه نمی کنند
حال می گوئی باز گردیم؟
انگار که نه!
انگار که نه!
| لینک کوتاه : |
چاپ صفحه
