شعری از علیرضا بهنام

با ملاحظات ملحوظ

تنها با ملاحظات ملحوظ و به لطف اين زبان كه صرفا زبان است نه هيچ چيز ديگر
از سربالايی بالا لا لا و شيرجه زده‌ام   می‌زنم    بيرون چارچوبی ساخته شده از راست كاری
از سربالايی پا می‌شوم سرازير و سر درمی‌آورم از آدم‌هايی كه خودشان و شايد من نمی‌شناسيم
نه آن‌طور كه شناخته می‌شود كسی در آينه
برعكسشان را می‌شناسيم در عكسی آويزان كه از پرده بيرون افتاده است
از سربالايی می‌پرم در حال بالا    لا لا رفتن با مشقت اين بار سنگين
و می‌بينيد مرا تمام شما می‌بينيد     دارم می‌پرم رو به بالا
نمی‌شناسيدم
به رسميت يا از توی رسميتی كه مدام سرريز می‌كند
تنها با ملاحظات ملحوظ به لطف اين زبان اصلاح نمی‌شوم
تبديل نمی‌شوم به چيزی غير از خودم در سراشيبی بالارونده از صندوق‌ها
تن نمی‌دهم به برعكس
و اين زبان هنوز و صرفن زبان است
نه هيچ چيز ديگر